"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

21 Μαρ 2008

Φάλτσο βιολί


Δεν ήξερες να παίζεις
μονάχα τις χορδές γρατζούναγες
ασταμάτητα στο μεσονύχτιο ήλιο
Πάνω στο δοξάρι σου
άφησες τα ματωμένα σου δάχτυλα
προσπαθώντας να πιάσεις εκείνο
το ρυθμό που είχες ακούσει παιδί
στα στενοσόκακα της Σαλονίκης
κάθε που τις νύχτες ξεστρατούσες
Περιφερόσουν αδιάφορα
ανάμεσα σε μπεκρήδες
κι αλήτες της ψυχής
ανάμεσα σε πόρνες
που μερικά ευρώ μονάχα ζητούσαν
αδιάφορα τάχα να κρύψουν τη μοναξιά τους
για μια ώρα ηδονής μαζί σου.
Έσερνες στη πλάτη σου
τ ακούρντιστο βιολί σου
και κάθε τόσο έπαιζες
τις φάλτσες νυχτόβιες νότες .
Κάπου-κάπου ξαπόσταινες
αντικρίζοντας την ανατολή
που σου υποσχόταν
λίγη ευτυχία και πολύ δυστυχία
Κάποτε κουράστηκες απ το περπάτημα
κι άφησες τα παπούτσια σου
πάνω σ ένα παγκάκι
κανείς δεν άκουσε ποτέ για σένα
σα να μην υπήρξες ποτέ
Μονάχα μια νότα που σέρνεται
δειλά ανάμεσα στα φθινοπωριάτικα φύλλα
σφυρίζει που και που
ένα θλιμμένο σκοπό
ψάχνοντας να βρει
ένα ζευγάρι χαμένα παπούτσια
*
Εμπνευσμένο από μια εγγραφή
της Μαρίας Ρ.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Τρεις νότες φάλτσες
ξεκουρδιστη αγάπη
Εχασες ψυχή..

Καλημερα Κλειώ μου

Unknown είπε...

Τι να πω υπέροχο το χαικού σου κι απόλυτα ταιριαστό με το πόστ.
Φιλιά πολλά για ένα εμπνευσμένο και όμορφο σ/κ

jacki είπε...

Αυτά τα σοκάκια της Θεσσαλονίκης που τα ερωτευτήκαμε και μας πληγώνουν τώρα.
Καλησπέρα.

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

"Ω πόσο ευχήθηκα
τ’όνομά σου αμερόληπτα
νότα νότα να το διαβώ
πριν καν μου το μολογήσεις.
Μα ήταν εκείνος ο καθρέφτης
που ανάποδα κούρδιζε
τις χορδές"

Μ.Ρ.

Μια καλημέρα
με όλες τις νότες μου
σωστά κουρδισμένες..

:):)