Χίμαιρες ΙΙΙ
Θλιμμένες φεγγαραχτίδες
μαζεύω τις νύχτες
προσκέφαλο να στις κάνω
όνειρα εφιάλτες ποτέ σου να μη δεις
κι ακοίμητο να στέκει το φεγγάρι
άγρυπνος φρουρός
και σύντροφός σου
Χίμαιρες IV
Στην αγχόνη ανεβαίνω
κρατώντας σφιχτά στο χέρι μου
ένα μονάχα
"ένα φιλί προδοσίας
για να έχω συντροφιά
στο μακρύ μου δρόμο "
ξέχασες όμως ότι εσύ ήσουν
που έδεσες σφιχτά στο λαιμό μου
το σκοινί του θανάτου μου...
4 σχόλια:
M αρεσε πολυ η πρωτη..ειμαι πιο κοντα σε οτι πιο "ερωτικο" παρα σε οτι σκοτεινο.
Ομως δεν εχει να κανει.Και τα δυο ειναι εξαιρετικα.
Καλημερα γλυκια μου
Σ ευχαριστώ Μαρία μου να έχεις μια όμορφη μέρα
εμένα πάλι μου πάει το δεύτερο...
"ένα φιλί προδοσίας να έχω για συντροφιά"
καλό μεσημέρι Κλειώ μου!
Κλειώ μου και οι 4 είναι υπέροχες. Αλλά για ιστορικούς λόγους, εγώ φυσικά ψηφίζω την 4. Που είναι το Αερικό να μου βάλει τις φωνές;;;
Κάτι από ένα παλαιότερο μου που νομίζω ότι ταιριάζει
...
με ένα σχοινί γύρω απ' το λαιμό μου
για την μεγάλη της ζωής μου ξεκινώ
ευτυχισμένη, λιτανεία της καθόδου
Να είσαι πάντα καλά, Κλειώ μου.
Δημοσίευση σχολίου