"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

22 Φεβ 2008

Το φιλί μου θάνατος


Ιερόσυλο κύμα είμαι
κι έχασα το δρόμο μου
Σε αμαρτίες κυλίστηκα
και χάθηκα σ απέραντα πελάγη.
Σε ξέρες μάτωσα τη ψυχή μου
και διψασμένα ρούφηξα
τ αλμυρό νερό της θάλασσας
που στάθηκε αλάτι πικρό
στα χείλη μου
και δηλητήριο σμέρνας।
Κάθε φιλί μου θάνατος
και κάθε ανάσα πόνος.
Κι αφού φιλί μου
ποτέ σου δε θα πάρεις
άσε να γίνω φλόγα στο κορμί σου
για να μην είμαι ένα τίποτα στο μαύρο
για να μην είμαι ένα κενό στο κόσμο
για να πάψω να είμαι
κύμα ιερόσυλο
και κρυφή αμαρτία

5 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Λατρεύω τα θανάσιμα φιλια..

ΚΟΤΟΥΛΑ είπε...

Ψάχνοντας τους μπλοκερς βρισκω σιγα σιγα νεα προσωπα!!
Καλως σε βρήκα
Μαγειρεύεις;

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλύτερα κύμα παρά λίμνη ατάραχη...
Την καλημέρα μου!

Γωγώ Πακτίτη είπε...

κρυφή αμαρτία το ποίημα σου Κλειώ μου...

καλή βδομάδα καλή μου!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

ιερόσυλο κύμα...
και κρυφή αμαρτία

ότι πιο γλυκό θα μπορούσαμε να μετουσιωθούμε για την καθημερίνη μας επιβίωση.

Πανέμορφη ανάρτηση Κλειώ μου.
Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη ημέρα