Ιερόσυλο κύμα είμαι
κι έχασα το δρόμο μου
Σε αμαρτίες κυλίστηκα
και χάθηκα σ απέραντα πελάγη.
Σε ξέρες μάτωσα τη ψυχή μου
και διψασμένα ρούφηξα
τ αλμυρό νερό της θάλασσας
που στάθηκε αλάτι πικρό
στα χείλη μου
και δηλητήριο σμέρνας।
Κάθε φιλί μου θάνατος
και κάθε ανάσα πόνος.
Κι αφού φιλί μου
ποτέ σου δε θα πάρεις
άσε να γίνω φλόγα στο κορμί σου
για να μην είμαι ένα τίποτα στο μαύρο
για να μην είμαι ένα κενό στο κόσμο
για να πάψω να είμαι
κύμα ιερόσυλο
και κρυφή αμαρτία
5 σχόλια:
Λατρεύω τα θανάσιμα φιλια..
Ψάχνοντας τους μπλοκερς βρισκω σιγα σιγα νεα προσωπα!!
Καλως σε βρήκα
Μαγειρεύεις;
Καλύτερα κύμα παρά λίμνη ατάραχη...
Την καλημέρα μου!
κρυφή αμαρτία το ποίημα σου Κλειώ μου...
καλή βδομάδα καλή μου!
ιερόσυλο κύμα...
και κρυφή αμαρτία
ότι πιο γλυκό θα μπορούσαμε να μετουσιωθούμε για την καθημερίνη μας επιβίωση.
Πανέμορφη ανάρτηση Κλειώ μου.
Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη ημέρα
Δημοσίευση σχολίου