"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

15 Ιαν 2008

Ερινύες


Εκεί ανάμεσα στα τσαλακωμένα
σεντόνια και σε ανίατα όνειρα
άκουσα τη φωνή σου
να με καλεί
κι έκλεισα τ' αυτιά μου να μην ακούω
μα πήρες χρώματα απ' το ουράνιο τόξο
και μου ζωγράφισες το κάλεσμά σου
κι έκλεισα τα μάτια μου για να μη βλέπω
ύστερα έγινες αφή στα δάχτυλά μου
για να έχω κάτι από σένα
κι έκοψα τα δάχτυλά μου να μη σε νιώθω
έπεσε το κορμί μου νικημένο
κι έγινε το Βατερλώ μου
και καθώς η νύχτα ξαπόσταινε στα χείλη σου
αφόρισα τις στιγμές
και κάλεσα ικετευτικά τις Ερινύες
να με τρελάνουν
μα εσύ ακόμα σαν όραμα και σαν αερικό
τις νύχτες μου στοιχειώνεις
ανίκανη πια να κοιμηθώ ...

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Eλπίζω πως θα το ακουσεις ( ή καλυτερα θα το δεις ) μεσω βιντεο αυτο Κλειω μου.. στην παρουσίασή μας ..

Unknown είπε...

Ανυπομονώ Μαράκι μου.
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα Φιλιά

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Αφουγκράζομαι τον λυγμό
και τον ήχο
απ’ το ασμίλευτο δάκρυ σου
το ακοίμητο χάδι σου
στο σώμα μου
καθώς με θωπεύει
κι αλώνει σκαιά
τις αισθήσεις μου.. "

Υπέροχο Κλειώ μου..
Την αγάπη μου και πολλά φιλιά..

Γωγώ Πακτίτη είπε...

Κλειώ μου
υπέροχο...

φιλιά πολλά καλή μου..:)

Chris Tselentis είπε...

Ωραίο ποίημα κι ωραίος τίτλος.
Ερινύες...
Σκεφτόμουν ότι κατά έναν παράξενο τρόπο, αυτά τα 'πουλιά' τα δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι με τη φαντασία μας.
Αλλά δεν είμαι ακόμη σίγουρος για τη χρησιμότητά τους.

Unknown είπε...

Οι ερινύες ΄Χρήστο μου είναι αυτό που ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα και που στο τέλος μας κάνει ανθρωπους.
Βέβαια πάντα θα υπάρχουν αυτοί οι υπάνθρωποι που θέλουν να ονομάζουν τους εαυτούς τους ανθρώπους και μάλιστα έχουν την απαίτηση το αλφα να είναι κεφαλαίο.
Φιλιά πολλά