Παγωμένη άνοιξη

Επιζητώ τη παγωνιά του χειμώνα

τα γκρίζα σύννεφα,

τη βροχή

την αστραπή

που σαν μαχαίρι χαράσσει το κόκκινο παλτό

το χιόνι

που σκεπάζει τα μαλλιά

τη βροντή

που προσπαθεί να τρυπώσει εντός μου.

Αδυνατώ να μυρίσω τ’ άνθη

που σθεναρά φυτρώνουν

στην ακροθαλασσιά.

Ντύνομαι

βασίλισσα του χιονιού

με μικρά κομμάτια  γυαλιού στα μάτια

με  παγωμένα δάχτυλα

κρατώ τ’ ανοιξιάτικα όνειρα,

τρέφομαι με μικρές  ελπίδες,

τις παγώνω!

Οι πεταλούδες μου βίαια πεθαίνουν,

θηράματα γίνονται

όλων των ανοσιουργημάτων σου.

Την άνοιξη δεν αντέχω!