"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

21 Ιαν 2011

Ο θάνατος του φιλιού



















Ποτέ δε πένθησα
ένα φιλί περισσότερο.
Ποτέ δε θρήνησα
ενα χάδι περισσότερο.
Ισως,γιατί,ήξερα,
πως όταν επέρχεται ο θάνατος
είναι αμετάκλητος!

Δεν υπάρχει πισωγύρισμα,
δεν υπάρχει επιστροφή
σε o,τι έχει φύγει...
Κι όταν ο χρόνος του πένθους παρέλθει
και οι μνήμες ξεθωριάσουν
η ψυχή ακόμα θα σ'αναζητά,
κι η καρδιά...
και μόνο στο άκουσμα του ονόματός σου,
ακόμα θα χτυπάει.

2 σχόλια:

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Ναι ,δυστυχώς,
"ο θάνατος
είναι αμετάκλητος!"
Σε όλες του τις μορφές
Την καλημέρα μου

Stefani είπε...

Βρίσκομαι σε παρόμοια κατάσταση... Βλέπω κάθε μέρα να το τέλος να πλησιάζει... πονάει πολύ ... σκέφτομαι τα χάδια του, τα φιλιά του .... Στιγμές που δεν θα ζήσω μαζί του ξανά .... Θα μου λείψει πολύ... Έχει πάρει με την αξία του μια θέση στην καρδιά μου και θα του ανήκει για πάντα.... Πολύ όμορφα τα λόγια σου ... Καλησπέρα!