Μέσα σε τόσο ψέμα,
που να καταλάβεις
τόσο απλές αλήθειες
Πως να κρατήσεις
τόσες χαμένες ευκαιρίες αιώνων,
αφού έλειπες
από τις πιο ωραίες μου στιγμές
Αθόρυβη η αγάπη
αγκάλιασε τη σιωπή
σε μια κίνηση
αιώνιας ανταπόδοσης
Ύστερα,
κρέμασα πίσω απ τη πόρτα
το φουστάνι μου
κι έκρυψα το πρόσωπό μου
ψιθυρίζοντας
μια πανάρχαιη συγνώμη
που έπρεπε να ειπωθεί
2 σχόλια:
Kι ομως... ήταν εκει τις ωραιες μου στιγμές.
Μα εφευγε αμέσως μετα,
Δεν έμενε ποτε μαζί μου.
Και το γιατί το καταλαβα πολυ αργοτερα...
Φιλια Λία μου
Σε σκέπτομαι παντα :)
ποτε μην ζητας συγνωμη απο την αγαπη !
καλησπερα Λια !
Δημοσίευση σχολίου