"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

7 Μαΐ 2009

Άνοιξης στιγμές


Κρατώ το μίτο της ζωής σου στα χέρια μου
σε μονοπάτι ολάνθιστο σ οδηγώ
και στης αγκαλιάς μου
το κήπο το μυρωδάτο
Ποτέ σου λουλούδι μη κόψεις
μονάχα ζήσε
ανάμεσα σε πασχαλιές και κρίνα
και κάνε τα κόκκινα φιλιά
ρόδα αμάραντα

Ανάμεσα στις λεμονιές
και σ ανθισμένες κερασιές
γεννιέται η άνοιξη
και το φεγγάρι μαγικά σφυρίζει
άγνωστο σκοπό
έτσι για να το καλό της ώρας
και για τη στιγμή
που θα σ οδηγήσω στο ποτάμι

Εκεί γεννιέται η ζωή
πλάι στο νερό το καθάριο
εκεί που μόνο ακούς
το τραγούδι τα αηδονιού
και το μαγικό αυλό του Απόλλωνα ,
καθώς η Άρτεμις πρώτη στο τόξο
μαζεύει τις φαρέτρες της
για χάρη της γέννησης

Ω! καλέ μου εσύ ,
λουλούδι μονάκριβο και σπάνιο
άστρο φωτεινό,
που στης καρδιάς μου το κήπο ζεις
κλείσε τα μάτια σου
αφέσου, παραδώσου
κι εγώ το μόνο που θα ορκιστώ
είναι να σου χαρίζω φιλιά αμάραντα
κι άνοιξης στιγμές.

2 σχόλια:

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Με το στιλπνό σου δάκρυ
πλάστηκε η θάλασσα
και με την μυθική ανασαιμιά σου
το φεγγάρι.."

Θαυμάσιο είναι Λία μου..
Ευδιάζει Άνοιξη και πάθος..
Τη θερμή καλημέρα μου..

Μαρια Νικολαου είπε...

Υπέροχο το ποίημά σου Λία μου
Από τα ωραιότερα που εχεις γραψει