"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

22 Ιουλ 2008

Αγκάλιασέ με


Ένα δακρυσμένο δειλινό ήταν
λουσμένο στο μωβ και στο γκρι,
που κράτησα σαν περιστέρι
μέσα στα δυο μου χέρια
τη ψυχή σου .
Ήταν εκείνος ο φόβος,
που σ έκανε να κοιτάς
τη τελευταία αχτίδα του ήλιου
πριν βυθιστεί στα γαλάζια μου νερά.
Ένας ψίθυρος κρυφός
«Αγκάλιασε με»,
ένας αναστεναγμός
κι ένα δάκρυ να ποτίζει το χώμα
Ένα αχ
και βυθίζομαι
στο γκρίζο του φθινοπώρου.
Ένα αχ
κι όλα χάνονται
κι όλα ξαναρχίζουν
και κάθε που ήλιος δύει
τον ακούω να ψιθυρίζει τρυφερά
«αγκάλιασε με»

2 σχόλια:

jacki είπε...

Αγκάλιασε με. Έχω ανάγκη την αγκαλιά σου. Να νιώθω την καρδιά σου να χτυπάει πάνω μου. Να σε νιώθω ζωντανό.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τι πιο ομορφο απο το να ζητας απο καποιον να σε αγκαλιασει...και εκεινος να ανοιγει χερια φτερα και να σε βαζει κατω απο αυτα...να γινοντε οι ψυχες ενα γιατι ετσι ερχομαστε πιο κοντα...