Έρχεσαι πάντα αναπάντεχα,
ανάμνηση
τις ώρες που η ζωή ξεψυχάει
τις ώρες που η ζωή παραμονεύει.
Κι όμως πάλι θα σε αναβάλλω,
θα σε ματαιώσω,
θα σε απομακρύνω,
καμιά φορά
θα σε ανακυκλώσω κιόλας.
Χρόνος ληγμένος.
Ανάμνηση μπολιασμένη
μ’ ένα μόνο φιλί
καταμεσήμερο Οκτώβρη.
2 σχόλια:
έτσι έρχεται η ανάμνηση πάντα..
καλημέρα
Ο μήνας που με γέννησε...
Για μένα είναι αυτό Λία μου
Δημοσίευση σχολίου