"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

22 Ιαν 2012

Χρόνος ληγμένος





















Έρχεσαι πάντα αναπάντεχα,
ανάμνηση
τις ώρες που η ζωή ξεψυχάει
τις ώρες που η ζωή παραμονεύει.
Κι όμως πάλι θα σε αναβάλλω,
θα σε ματαιώσω,
θα σε απομακρύνω,
καμιά φορά
θα σε ανακυκλώσω κιόλας.
Χρόνος ληγμένος.
Ανάμνηση μπολιασμένη
μ’ ένα μόνο φιλί
καταμεσήμερο Οκτώβρη.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

έτσι έρχεται η ανάμνηση πάντα..

καλημέρα

Μαρια Νικολαου είπε...

Ο μήνας που με γέννησε...
Για μένα είναι αυτό Λία μου